ਸਾਡਾ ਲੋਕ ਰਾਜ

ਅੱਜ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਵਿਚ
ਲੋਕ ਹੋਏ ਨਿਤਾਣੇ।
ਲੋਕ ਰਾਜ ਨੇ ਪਹਿਨ ਲਏ
ਸਾਮਰਾਜੀ ਬਾਣੇ।
ਵੋਟਾਂ ਲੈ ਬਣ ਜਾਂਵਦੇ
ਮੁੜ ਰਾਜੇ ਰਾਣੇ ।
ਲੁੱਟ ਦਾ ਜਾਲ ਵਿਛਾਉਣ ਲਈ
ਕਈ ਤਣਦੇ ਤਾਣੇ।
ਦਰਦ ਦਇਆ ਦੇ ਭਾਵ ਨੂੰ
ਅੱਜ ਕੋਈ ਨਾ ਜਾਣੇ।
ਲੋਕ ਬਣੇ ਮਜ਼ਲੂਮ ਅੱਜ
ਹਾਕਮ ਜਰਵਾਣੇ।
ਮੂਰਖ ਕਹਿਣ ਗ਼ਰੀਬ ਨੂੰ
ਆਪ ਬਣਨ ਸਿਆਣੇ।
ਖ਼ਾਨਦਾਨੀ ਰਾਜੇ ਬਣਨ ਲਈ
ਕਈ ਕਰਨ ਧਿਙਾਣੇ।
ਕਾਰਜ ਕਰਮ ਵਿੱਚ ਜੋੜਦੇ
ਕਈ ਸੁਪਨ ਸੁਹਾਣੇ।
ਪਰ ਪੇਟ ਭਰਨ ਨੂੰ ਦੇਣ ਨਾ
ਭੁੱਖ ਮਰਨ ਨਿਆਣੇ।
ਜੋ ਸਨਮੁਖ ਜ਼ੁਲਮ ਨ ਝੁਕ ਸਕੇ
ਨਿਤ ਅੜਨਾ ਜਾਣੇ।
ਉਹਨੂੰ ਦੇਸ਼ ਧ੍ਰੋਹੀ ਆਖ ਕੇ
ਉਹ ਭੰਡਣ ਕੁੱਲ ਜਹਾਨੇ।
ਡੋਬਣ ਝੱਟ ਮੰਝਧਾਰ ਵਿੱਚ
ਨਿਤ ਨਵੇਂ ਮੁਹਾਣੇ।

ਕੂੜ ਮੇਘ ਦੇ ਉਹਲੇ ਲੁਕਿਆ
ਫੇਰ ਚੰਦ੍ਰਮਾ ਸੋਚ ਦਾ।
ਹੀਰਾ ਅਪਨੇ ਤਾਈਂ ਜਣਾਵੇ
ਝੂਠਾ ਮੋਤੀ ਕੱਚ ਦਾ।

ਅੱਜ ਫਿਰ ਰਾਜ ਤਖ਼ਤ ਦੇ ਸਨਮੁਖ
ਧਰਮ ਦੇ ਝੰਡੇ ਝੁਕ ਗਏ
ਸੱਚ ਦੀ ਬਾਣੀ ਬੋਲਣ ਵਾਲੇ
ਸੱਚ ਸੱਚ ਬੋਲਣੋਂ ਉੱਕ ਗਏ।

ਪਾਰ ਲੰਘਾਵਣ ਵਾਲੇ ਕੰਬਣ,
ਵਿਚ ਮੰਝਧਾਰ ਮੂਹਾਣੇ।
ਚੱਪੂ ਉਨਾਂ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਛੁੱਟ ਗਏ
ਹੋ ਗਏ ਉਹ ਨਿਤਾਣੇ।

ਡਾਵਾਂ ਡੋਲ ਜਹਾਜ਼ ਨੂੰ ਥੰਮ੍ਹਸੀ
ਕੋਈ ਸਿਰਲੱਥਾ ਸੂਰਾ।
ਸੁੱਤੀ ਕੌਮ ਜਗਾ ਦੇਵੇਗਾ ।
ਕੋਈ ਮਰਦ ਫਿਰ ਪੂਰਾ।